Karaman Mutlu Sonlu Masöz

Scarlet dışarıdan gelen bir sürü gıdaklama sesiyle irkildi. El ekranını tezgâha bırakarak, pencereden dışarı baktı. Midesi kasılır şeklinde oldu. Bahçeye bir insanın gölgesi düşmüştü. Etraftaki tavuklar, adamdan Karaman Mutlu Sonlu Masöz  kaçınarak kümeslerine doğru koşturuyordu. Sanki onu sezmiş benzer biçimde, Wolf başını kaldırdı ve penceredeki Scarlet’ı gördü. Scarlet hızla döndü, içinde yükselen ürkü duygusunu bastırarak antreye koşturdu ve babaannesinin merdivenlerin altında duran çifteli tüfeğini kaptı.

Scarlet ön kapıyı ardında kadar açtığı sırada, Wolf hâlâ aynı noktada duruyordu. Tavuklar bu yabancıya alışmaya başlamış, ayaklarının dibinde yeri eşeleyerek yem arıyorlardı. Scarlet tüfeği kaldırdı ve emniyetini açtı. Wolf şaşırdıysa bile bunu belli etmedi. Scarlet’ın gölgesi, yol boyunca uzanmış, neredeyse Wolf’un ayaklarına ulaşmıştı. Wolf’un dövüşteki çılgınlığı kaybolmuş şeklinde görünüyordu ve yüzündeki morluklar neredeyse göze çarpmayacak kadar belirsizdi. Scarlet’ın elindeki tüfeğe karşın sakin ve tasasız görünüyordu ve eve yaklaşmak için bir harekette bulunmadı.

Uzun bir sessizlikten sonrasında, Wolf ellerini avuçları dışarı bakacak  şekilde başının iki yanına kaldırdı. “Özür dilerim. Seni gene korkuttum.” Sanki hatasını düzeltmek ister şeklinde, iki üç adım geriledi. “Bu konuda doğal bir yeteneğin var,” dedi Scarlet. “Ellerini havada tut.” Wolf un parmakları, anladığını gösterecek şekilde oynaştı. Scarlet da kapıdan ayrıldı ama çakıl taşları çıplak ayaklarına batmış olduğunda durdu. Tüm idrakları açıktı ve Wolf’un ani bir hareket yapmasını bekliyordu. Fakat dövüşçü, en az Scarlet’ın arkasındaki taştan ev kadar kıpırtısızdı.

Karaman Mutlu Sonlu Masöz

“Polise çoktan bildiri attım,” diye asılsız söyledi Scarlet. Aklı mutfak tezgâhında bıraktığı el ekranına gitti. Wolf’un gözlerinden yansıyan güneş ışığı Scarlet’a üst katta uyuyan babasını hatırlattı. Sesini yükseltirse babasının uyanacağını ummak, çok mu fazla şey istemek olurdu? “Buraya iyi mi geldin?” “Yürüdüm. Eh, daha çok koştum sayılır,” dedi Wolf, elleri hâlâ havadayken. Saçları rüzgârla bir o yana bir bu yana savruluyordu. “Buradan gitmemi ister misin?”

sual Scarlet’ı hazırlıksız yakaladı. “İstediğim şey, bana burada ne işin bulunduğunu söylemen. Senden korktuğumu sanıyorsan…” “Seni korkutmaya çalışmıyorum.” Scarlet ona dik bir bakış attı ve sonrasında denetimün hâlâ kendisinde olduğunu belirtmek ister gibi, gözlerini elindeki tüfeğin namlusuna indirdi. “Dün akşamki dövüşte söylediklerinle ilgili mevzuşmak istedim. Şu dövme… Ve babaannenin başına gelenler hakkında. Ve babanın.” Scarlet dişlerini sıktı. “yaşamış olduğum yeri iyi mi buldun?”